Κυνόδοντας:Τέχνη ή μούφα?

Φυσικά και δεν είμαι ο καθείδην αρμόδιος για να κρίνω αν η υποψήφια για Oscar (τελικά δεν το πήραμε) ταινία του Γιώργου Λάνθιμου αποτελεί το απαύγασμα της κινηματογραφικής τέχνης, παρόλα αυτά όμως δεν χρειάζεται να είσαι ο Κουτσογιανόπουλος για να μπορέσεις να εκφράσεις μια ''κινηματογραφική'' άποψη η οποία να είναι ενδεχομένως κοινώς αποδεκτή.

Οι περισσότεροι φαντάζομαι, μάθαμε για την ύπαρξη της εν λόγω ταινίας από σπόντα.Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως τη μάθαμε φέτος ενώ υπάρχει εδώ και 2 χρόνια.Προσωπικά έμαθα για τον ''Κυνόδοντα'' από τον κολλητό μου ο οποίος μου είπε ''Δες τη και θα μείνεις''.Κι όντως ''έμεινα''.Μεταξύ μας αυτο πιστεύω πως είναι το κλειδί για να μπορέσεις να αντέξεις το συγκεκριμένο εγχείρημα όταν μάλιστα δεν είσαι ''συνηθισμένος'' σ'αυτού του είδους τις ταινίες.Να είσαι προετοιμασμένος πως θα δεις κάτι το οποίο θα σε προβληματίσει αλλά κυρίως θα σε ''σκαλώσει''.

Το ''σκάλωμα'' ξεκινάει από την πρώτη κιόλας σκηνή της ταινίας (η αρχή εξάλλου είναι το ήμισυ του παντός) στο οποίο εμφανίζονται οι βασικοί πρωταγωνιστές της ταινίας και μιλάω φυσικά για τα 3 παιδία της οικογένειας (τεχνιέντως δεν έχουν ονόματα) τα οποία όταν ξεκινούν τους διαλόγους νομίζεις πως τουλάχιστον η επιλογή του cast είναι μία αποτυχία καθώς η ομιλία τους είναι μουδιασμένη, προβληματική και γενικότερα ό,τι να ναι.Συνεχίζοντας όμως και κατανοώντας τι συμβαίνει γενικότερα στη ταινία αντιλαμβάνεσαι πως όντως η ερμήνεια των 3 παιδιών είναι υποδειγματική αν αναλογιστεί κανείς πως κυριολεκτικά όλους τους ο κόσμος είναι τα αντικείμενα και οι άνθρωποι οι οποίοι περικλέιονται απο τους 4 τοίχους του σπιτιού τους αφου δεν έχουν βγει ποτέ απο αυτό.

Δεν θα ήθελα να αναλωθώ σε περαιτέρω αναλύσεις αφου εξαρχής δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου (εξάλλου απο τη μέρα που έγινε γνωστή η υποψηφιοτητά του έχουν γίνει αναλύσεις επί αναλύσεων) απλά θεωρώ πως αξίζει να δούμε την εν λόγω ταινία και να κατανοήσουμε τις αλλοιγωρίες και τα μηνύματα που υφέρπουν τουλάχιστον για να ξεφύγουμε έστω και για λίγο απ'τις συνηθισμένες αμερικανιές με πιστολίδια, ρομάντζα και σεξ και να δούμε κάτι διαφορετικό το οποίο είναι και ελληνικό και να μην την απορρίψουμε κατευθείαν ως μούφα..Είπαμε...Αν αποφασίσεις να τη δεις προετοιμάσου για ένα ''δύσκολο'' βράδυ ή απόγευμα ή όποτε τη δεις εν πάσει περιπτώσει.

Η κριτικη απο τις Sun Times του Chicago πιστεύω είναι αντιπροσωπευτικότατη:

''Ειναι σαν τροχαίο ατύχημα.Δεν σ'αρέσει αύτο που βλέπεις αλλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς''